امنیت هوش مصنوعی به اولویت ملی کشورها تبدیل شده تا با تدوین قوانین جدید، از تهدیدات سایبری پیچیده و آسیب به زیرساختهای حیاتی جلوگیری کنند.
برای کشورهای پیشرو تبدیل شده است. نگرانی اصلی دولتها، معطوف به تهدیدات سایبری پیچیدهای است که از طریق هوش مصنوعی متصور شده است. این تهدیدات شامل تولید انبوه حملات فیشینگ پیشرفته، ساخت بدافزارهای خودکار و ایجاد deepfake برای تخریب چهره یا انتشار گسترده اطلاعات نادرست است. علاوه بر این، احتمال استفاده از این فناوری برای هدف قرار دادن زیرساختهای حیاتی یک کشور—مانند شبکههای برق، سیستمهای حمل و نقل و مراکز مالی—ابرموجبی شده است تا امنیت هوش مصنوعی در صدر دستورکارهای امن ملی قرار گیرد. در پاسخ به این چالشها، قدرتهای جهانی در حال تدوین چارچوبهای حقوقی و امنیتی سختگیرانه برای مهار ریسکهای این فناوری هستند. نمونههای بارز آن، تصویب «قانون هوش مصنوعی» اتحادیه اروپا و صدور «دستورالعمل اجرایی امنیت هوش مصنوعی» در ایالات متحده است. هدف این قوانین، ایجاد استانداردهای امنیتی برای مدلهای پایه، شفافیت در عملکرد الگوریتمها و ممنوعیت کاربردهای خطرناک هوش مصنوعی است. در حقیقت، عصر جدیدی از «رقابت تنظیمی» آغاز شده که در آن، تسلط بر امنیت هوش مصنوعی، معادل با کسب برتری اقتصادی و امنیتی در قرن بیستویکم تلقی میشود.